Artık işlevini yitirmiş, biri bir şey yazsa bile konunun ve şakanın “Kimsenin yazmaması” üzerine olduğu gruplar ölü gruplardır. Eski canlı ve heyecanlı günlerinden eser kalmamıştır.
Mazi gruplar terk edilmiş bir köy havasında olur. Genelde yazanlar da ya grubu ilgilendiren bir gelişmeyi anlatma bahanesiyle ses çıkarır ya da tamamen mecburiyetten yazar. Bu ölü toprağını atma hamleleri genelde işe yaramaz. İstenen nabız bir türlü alınamaz. Çünkü “Grup Canlandırma”nın inceliklerini bilmez.
Mazi gruplar konusunda takıntılı olanlar da vardır. Böyle hiçbir grupta duramaz, yük hisseder, pılısını pırtısını toplayıp kaçar. Yani direkt gruptan çıkar.
Mazi gruplar sadece etkinlik grupları veya geçici gruplardan oluşmaz. Her grup birbirine dönüşebildiğinden, çok çeşitli sebeple gruplar mazi olabilir. Bu süreç gerçek hayattaki gelişmelere paralellik gösterir. Daha önce yazışma ve yüz yüze konuşmalarda çok farklı olsa da konular bakımından benzerlik görürüz. Bu durum konuşulacak konu kalmadığında da aynen geçerlidir. Gerçekte konuşacak bir şeyiniz kalmadıysa, grupta da konuşacak bir şey kalmamıştır.
Çünkü şunu herkes bilir: Birbiriyle buluşmaya üşenen insanlar, bir süre sonra yazmaya da üşenir.
Yazışma arşivini taşıyamadığında, sohbetler sekmesinin dibinde mazi gruplardan oluşan bir mezarlık görürsün. Bu insana ne çok grup eskittiğini, her birinin farklı bir hikayesi ve amacı olduğunu düşündürür. En ciddisinden en gereksizine her biri birer vaka barındırır.
Maziye karışmak üzere olan arkadaş gruplardan biri çıktığında, bildirim gelmediği için fark edildiğinde gruptan çıkanlara sitem edilir, çünkü grubun maziye karıştığını kabullenmek zor olabilir. Tamamen goygoyunun derdinde olan arkadaşlar, genelde çıkanın arkasından sallar, ayıp ettiği kişiye ayrıyetten şaka yollu belli edilir.
Ne yapılırsa yapılsın, mazi grupların gideceği yer, ne yazık ki diplerdir.